BLOG
Ze vertelde erover alsof ze het grootste cadeau sinds tijden had ontvangen… “Ik zat op dat bankje in Zeeland en er kwam een man naast me zitten, er ontstond zomaar een heel bijzonder gesprek”, zei ze. Ik zag de dankbaarheid in de ogen bij mijn vriendin, ze werd gezien. Ze is bijna 76 jaar oud en inmiddels alweer meer dan 8 jaar weduwe. Ooit was ze mijn lerares Nederlands op de middelbare school. Later werd ze mijn vriendin en hielp ze mij met mijn boek ‘Trouwen met jezelf’ dat 9 jaar geleden op 13 februari uitkwam. Ze was verguld met de oprechte aandacht en de spontaniteit en het onverwachte waar dit moment uit was ontstaan; goud.
Vroom & Dreesman had ooit inpakpapier waarop stond: ‘Geven & ontvangen’. Prachtige tekst vind ik dat en ik geloof dat in het geven het ontvangen zit. Het wordt pas anders als je er verwachtingen bij hebt. Als je geeft om te willen ontvangen, als je geeft omdat je er iets voor terug wilt krijgen. Als je geeft om iets te compenseren in jezelf. Het gaat wat mij betreft om vrijgevigheid. In volledige vrijheid en vanuit liefde geven. Dat kan een glimlach zijn, een kaartje, een gebaar, een kus, een berichtje en soms een met aandacht gekocht en gekozen cadeau. Ik houd ervan.
Dit betekent voor mij zeker niet dat je alles ‘gratis’ moet doen. Een van mijn mentoren zei ooit dat als je wat je graag doet, gratis doet en het bestempelt als werk, het een hobby is en geen werk… Daar denk ik vaak aan terug. Het gaat om de balans, het gaat om de intentie waarmee je iets doet en ja, daar mag je ook geld voor vragen. Voelen wat klopt en wat niet en daarnaar handelen. Dat let ook voor mij heel nauw en is niet altijd makkelijk.
Een tijd geleden wilde ik meer passief inkomen verdienen, maar ik ben erachter gekomen dat het niet bij me past. Ik wil er graag ‘hart’ voor werken, alles geven wat ik in me heb en bij alles wat ik doe trouw zijn aan mezelf. Aan dat wat ik 9 jaar geleden heb opgeschreven over leven, liefde en werk. Vanaf het moment dat ik los ging laten, dat er ook een passief inkomen moest zijn, stroomde het weer en kwamen de mooiste mensen en opdrachten op mijn pad. Ik geloof in overvloed, overvloed in liefde en oprechte aandacht. Een bron van waaruit ieder van ons kan geven.
Toen mijn juf vertelde over dat bankje, moest ik denken aan de eindejaarsconference van Guido Weijers. Hij vertelt ook over het kostbare moment en gesprek op het bankje met zijn zieke vriend. De eenvoud en de waarde ervan. En, als alles wegvalt of dreigt weg te vallen, waar het dan nog echt om gaat. Hij gebruikte in zijn conference vaak de zin: “maak van jouw verwachting niet mijn verplichting”. Ik zou hier graag van maken: wat ik aan jou geef, geef ik aan mijzelf.
Renate
