BLOG

Bijzonder dat er veel is weggevallen en ik deze tijd toch als turbulent ervaar. We worden overspoeld met berichten, meningen en angsten en er zijn momenten dat dit me onrustig maakt. Iedereen vindt iets en probeert mij te overtuigen om ook ergens iets van te vinden.

Je lijkt soms wel naïef als je niets vindt of de richtlijnen gewoon volgt, maar ik word zo moe van alles iets te moeten vinden. Sommige dingen zijn nu eenmaal zo en voor mij persoonlijk gaat het meer over de kunst om te zijn met het niet weten. Om liefdevol te blijven kijken, me niet te laten leiden door de omstandigheden maar de rust en het vertrouwen in mezelf te behouden. Geluk is niet te vinden buiten mezelf of door gefrustreerd te zijn over de situatie en aan de andere kant wil ik ook niet onverschillig zijn of mijn ogen sluiten voor wat er speelt.

Wat ik vooral mis is het onverwachte en spontane. Ontmoetingen die raken en inspireren. Verrassende momenten waaruit iets magisch en nieuws ontstaat. Iemand in de ogen kijken die je ziel aanraakt. Dat is toch anders en een stuk lastiger aan de telefoon of door een beeldscherm. Dus als ik van iets weer meer wil vinden, is het dat! De kostbare gesprekken over het échte leven anders dan de eenzijdigheid van corona. Kijken naar dat wat er wel is, maar ook met elkaar onderzoeken hoe dat wat we meemaken en het ongemak dat we ervaren, bijdraagt aan onze groei. Het echte verhaal onder ogen zien zonder erover te oordelen of de strijd er mee aan te gaan. Elkaar even aanraken en vasthouden, omdat dit fijn en helend is. De huidige situatie is soms dan ook te waar om in alles mooi te zijn.

Door overal iets van te vinden en je te richten op alle prikkels en berichten die er zijn, raak je verwijderd van jezelf. Dan ga je ook dingen geloven en zeggen die misschien wel helemaal niet waar zijn voor jou. Je bent dan niet meer verbonden met je hart en eigen wijsheid. Juist nu er meer tijd is, merk ik dat ik minder bewust tijd vrij maak om te vertragen. Ik vul de ruimte met het lezen van berichten die gebaseerd zijn op angst of succesverhalen die toch echt wat genuanceerder liggen. Dit heeft geen voedend effect op mij. Ik mag weer meer de connectie met mezelf aangaan en van daaruit met compassie en neutraal naar mijn omgeving kijken. Want zoals Merel Morre dit zo mooi verwoordt:

“Misschien zijn we juist nu we van alles van alles vinden, pas echt iets verloren”.

Ook dit jaar is een cadeautje verpakt in prikkeldraad, je moet echter wel de tijd nemen om het uit te pakken.

Renate O’Prinsen