BLOG

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik voor mijn opleidingsgroep veranderkunde zat… Ze keken met hun volledige aandacht en vanuit liefde naar mij zowel in het licht als in de schaduw en mochten teruggeven wat ze bij mij zagen. We hebben twee werelden in ons en deze gaan niet over goed of fout. Iedereen heeft zowel een licht- als schaduwzijde en beide zijden worden gezien en gevoeld door anderen. Men mocht alleen iets zeggen en teruggeven als er iets bij je binnenkwam. Het was niet de bedoeling dat je iets ging bedenken. En, het ging om het vangen van een woord, geen hele verhalen of zinnen.

De docent scheef mee en de woorden kreeg ik achteraf op een briefje en zijn voor mij nog steeds waardevol en kostbaar. Schaduw: clown, dwang, overweldigend. Licht: helder, levenslust, oervrouw. Het volledig in ontvangst en aannemen van deze woorden en er niet zelf weer iets van gaan vinden, is ook een uitdaging.

Zelf doe ik deze oefening regelmatig met teams en in workshops. Hoe minder goed de mensen elkaar kennen, hoe zuiverder de waarneming en hun woorden. Want als je iemand goed kent of denkt te kennen, plak je snel jouw beeld van die persoon op hem of haar. Vaak is dit beeld dan gebaseerd op ervaringen uit het verleden of wat je al denkt te weten. Dan ga je denken en is het geen zuivere in-geving van dat moment meer. Het is de kunst om onbevangen en met nieuwe ogen te kijken.

Iedere keer weer vind ik het magisch wat ik zie gebeuren als ik deze oefening inzet. Zowel bij diegene die op de stoel zit, die de kwaliteiten ontvangt, als bij de personen bij wie het binnenkomt als men écht vanuit het hart kijkt. Met name als men teruggeeft wat men bij de ander in het licht ziet, raakt dat diegene recht in het hart en geeft het ontroering en vervulling. ‘Het’ en jij wordt écht gezien.

De afgelopen periode denk ik regelmatig aan deze oefening en gun ik iedereen (inclusief mezelf) het kunnen kijken met nieuwe ogen, vanuit liefde en je hart. Kijken en luisteren zonder oordeel. Nieuwsgierig zijn en uitgaan van het goede en daar zelf een voorbeeld in zijn.

Laten we wat meer de stilte spreken en opzoeken in onszelf en onze behoefte aan prikkels, meningen, reacties en andere afleidingen weerstaan. Laten we de komende periode gebruiken en oefenen in de liefde en in de beste versie van onszelf worden en zijn. Deze gedachte en oefening neem ik liefdevol mee naar de feestdagen en het nieuwe jaar.

Renate O’Prinsen