BLOG

Ze keek me aan met lege ogen..
Alles waar zij haar veiligheid aan had ontleend, was verdwenen. Dingen gingen anders dan ze vooraf had bedacht of dacht dat ze de controle over had. Controle over haar relatie en over hoe het hoort te zijn en hoort te gaan. Het was anders gelopen en ze was de weg kwijt. Of ik haar kon helpen?

Persoonlijke coaching bied ik beperkt aan, omdat ik me in de basis meer richt op organisatieontwikkeling en groepsdynamiek. Als mensen mij hiervoor heel gericht benaderen, vaak ingegeven door mijn boek, ga ik hier soms op in. Ik ben geen therapeut of psycholoog, ik help op basis van mijn eigen wijsheid en levenservaring en kom hierin zo ver als waar ik zelf sta. Dat geef ik vooraf ook duidelijk aan. We gaan samen onderweg zolang we met elkaar het gevoel hebben dat het van betekenis is.

Nu een paar maanden verder, weet ik waarom persoonlijke coaching niet mijn hoofdactiviteit kan zijn. Ik leer ontzettend veel van deze coachee en dat is tevens deels ook het punt. Haar proces raakt ook veel in mij aan en ik vind het lastig om een grens van betrokkenheid te bewaken. Gelukkig las ik in het prachtige boek ‘De keuze’ van de inmiddels 90-jarige Edith Eger dat het niet anders kan dan dat als je je met hart en ziel verbindt aan mensen en datgene wat je doet, het impliciet ook altijd over jezelf gaat.

Voor mij zijn samenwerkrelaties per definitie wederkerig. Ik geef om de mensen met wie ik werk. Dat maakt ook dat ik mijn werk zo leuk vind, hier veel van mijn tijd aan besteed en vaak lange reisafstanden afleg. De relatie gaat bij mij voor de inhoud. Heel lang had ik het idee dat ik meer focus aan zou moeten brengen in wat ik doe, want dat is namelijk erg breed en divers. Mijn energie haal ik echter uit de mensen met wie ik samenwerk en de verbinding die er is of ontstaat. Hier komt veel creativiteit en scheppingskracht uit voort. Dit maakt het soms ook lastig afstand te nemen en mezelf te begrenzen in wat ik doe voor mijn klanten/relaties.

Dus ik check bij mezelf vooral of het contact stroomt en de vraagstelling klopt en niet zo zeer wat ik inhoudelijk ga doen. Als ik leverancier word genoemd in plaats van partner, ben ik op de verkeerde plek. Uiteraard moet ik tevens het vertrouwen hebben, dat ik ook de inhoudelijke expertise in huis heb die nodig is voor de vraag.

Betrokkenheid is waardevol, maar kan ook in mijn systeem gaan zitten. Dan heb ik het gevoel, dat ik iemand kan en moet redden ondanks dat ik weet dat het niet zo werkt. Zo graag wil ik dan die negatieve gedachten van de ander veranderen en de zon weer in de ogen zien. Niet omdat ik me daar verantwoordelijk voor voel, maar omdat ik het die persoon zo gun. Omdat ik door de leegte heen het onvermogen, maar ook de liefde zie. Uiteindelijk weet ik zeker dat ook voor deze persoon het tij gaat keren en dat zij al lang op het pad zit om de beste versie van zichzelf te worden. Ik wil misschien soms te graag dat ze het zelf ziet, maar daar heb ik in de kern geen invloed op. Ik mag ieder zijn eigen proces gunnen.

En ja, je kunt dit ook projectie noemen of er allerlei andere theorieën op loslaten. Het is wat het is en het is aan mij om dit te zien en zuiver te blijven in van waaruit ik kijk en handel. Soms komt er een traan en raakt het aan mijn eigen verdriet of pijn, maar dat neem ik in dit leven graag in ontvangst.

Renate O’Prinsen