BLOG

In de aanloop naar de voorbereiding van het eerste weekend van het leerjaar Langzaam Leven was ik door allerlei boeken aan het gaan. Ik zocht naar haakjes en wat ‘theorieën’ als houvast om het weekend in te vullen. Eerst had ik de neiging om diverse boeken in mijn tas te stoppen, maar ik liet het achterwege. Diep vanbinnen wist ik (al moet ik me daar met regelmaat aan herinneren) dat het programma uit het niets zou ontstaan. Dit is ook juist waar het leerjaar overgaat. De waarheid en de antwoorden zitten in jezelf, je dient alleen de ruimte en stilte te creëren om het te kunnen horen en ontvangen.

Ik haalde mijn vriendin (collega docent) Liesbeth op. We zouden twee dagen ‘de hei’ op gaan om het programma te ontwerpen. Ze had aardig wat spullen bij zich en ja hoor: een krat vol met boeken zette ze op de achterbank van mijn auto. We droegen van alles de tweedaagse in daar waar alle wijsheid in onszelf zit. Dit weten we beiden en toch is het soms lastig daar volledig op te vertrouwen.
Uiteindelijk is er geen boek uit de krat gekomen en hebben we (al zeg ik het zelf) een programma ontwikkeld wat in alles klopt, omdat het voortkomt uit onze ziel, persoonlijke ervaringen en inzichten. Het is doorleefd en kan niet anders dan resoneren en aankomen bij de deelnemers. We hoeven in het weekend niet zelf hard aan het werk. We hebben een ‘programma’ ontwikkeld waardoor uit de deelnemers maximaal kan ontstaan wat al in hen zit. Dit is volgens mij ook de kunst, er zo min mogelijk instoppen waardoor alles wat er al is zich laat zien. Hiervoor is het nodig om te vertragen en te verstillen. Uiteindelijk moest ook Liesbeth erg lachen om de krat met boeken die ik na de tweedaagse weer ongebruikt bij haar op de oprit zette.

Een mooi inzicht en wijze les om te vertrouwen op het feit dat we zelf vertegenwoordigen wat we in het leerjaar gaan bieden. Alles is er al en het hele idee achter Langzaam Leven is uit puurheid ontstaan. We hoeven niets buiten onszelf te zoeken of in te brengen.
Deze gedachte staat voor mij symbool voor het leven. Durven te vertrouwen op wat er is en toelaten wat er zich aandient? Dit is zowel licht als schaduw. Vaak willen we de schaduw niet, hebben we er een oordeel over en vinden we dat we positief moeten denken of grijpen we zaken aan die verdovend werken. Hiermee houden we uiteindelijk ons lijden in stand. Juist door maximaal in je eigen ongemak te gaan staan en dit te doorvoelen, toe te laten en aan te gaan, bevrijd je jezelf ervan. Niet door ervan weg te willen, iets ‘leuks’ te gaan doen, eindeloos te lezen, oneigenlijk gedrag te vertonen of controle uit te willen oefenen op zaken waar je feitelijk geen controle over hebt. Dan heb je weerstand tegen wat er is en zoek je naar oplossingen voor de korte termijn en buiten jezelf. Onaangename gebeurtenissen en situaties blijven zich dan herhalen.

“Ware vrijheid is niet afhankelijk van welke externe bron dan ook. Ware vrijheid is vrij zijn van de afhankelijkheid van bronnen buiten jezelf om je compleet te maken.”

-Jeff Foster-

Renate O’Prinsen