BLOG

Al enige tijd bekruipt mij een dubbel gevoel bij het woord ‘wilskracht’. Ook al wordt er vaak positief over geschreven, roept het bij mij iets dwingends en krampachtigs op. Mede gebaseerd op dat wat ik van mezelf, met name uit het verleden, herken. Ik ben een enorme doorzetter. Als ik ergens aan begin, maak ik het af. In het verleden werd dit met name ingegeven door mijn streven naar perfectionisme, omdat het ‘moest’ en zo ‘hoorde’. Het werd soms bijna neurotisch. Nu doe ik overwegend dingen omdat ik er vanuit mijn hart in geloof en dat het past bij waar ik voor sta. Dat is hele andere energie.

Tijdens het lezen over lerende organisaties in het boek ‘De vijfde discipline’ van Peter Senge, viel het voor mij nog beter op zijn plaats. Daar stond precies wat mijn onbestemde gevoel over wilskracht bevestigde. Wilskracht wordt overwegend gevoed door minderwaardigheid. Iets neer willen zetten (naar je omgeving), omdat je de overtuiging hebt dat je er dan toe doet. Dan pas ben je iets waard. Feitelijk leidt dat tot een structureel conflict in jezelf wat je onder andere met wilskracht bestrijdt (manipuleert). De onderliggende driver is hoofdzakelijk angst waardoor spanning wordt veroorzaakt.

Vanuit het verleden herken ik dit. Als ik mijn doel had bereikt door mijn enorme wilskracht, had ik vervolgens weer de angst dat ik het zou verliezen of dat het niet goed genoeg was.

Met wilskracht ‘pep’ je jezelf steeds weer op om alle vormen van weerstand en tegenslag te overwinnen. Je motiveert jezelf door harder te willen. De buitenwereld (en onbewust ook jij) ziet je als succesvol, maar de prijs die je ervoor betaalt is hoog. Het leidt tot uitputting en structurele onrust waarmee je ook mensen in je omgeving besmet. De vasthoudendheid waarmee je je inzet voor je werk, gaat vaak ten koste van je gezondheid en relaties in de privéwereld.

Het vraagt volgens Senge om persoonlijk meesterschap om deze patronen bij jezelf en anderen te herkennen. Het kunnen en willen zien en loslaten van de ondermijnende overtuigingen die vaak aan wilskracht ten grondslag liggen. In de waarheid van je eigen leven gaan staan. Het bewustzijn ontwikkelen dat je sowieso waardig bent, ongeacht wat je bereikt of neerzet voor de buitenwereld. Voelen wat voor jou echt belangrijk is en hier trouw aan zijn.

Al jaren bevind ik me op dit subtiele pad en het leren stopt nooit. Bij alles wat ik doe houd ik voor ogen wat wérkelijk belangrijk voor me is en hoe zich dat verhoudt tot waar ik me op dat moment bevind. Alert zijn dat creatieve ‘spanning’ geen emotionele ‘spanning’ wordt. Dat de afstand tussen mijn persoonlijke missie en de werkelijkheid een bron blijft van creatieve energie met gezonde ‘spanning’.

Als ik het anders ervaar en de druk toeneemt, doe ik ‘de deur naar binnen open’. Daar vind ik het antwoord en ligt het échte geluk. Dit kan ik niet afhankelijk maken van omstandigheden of anderen.

Ben jij benieuwd naar mijn persoonlijke pad van dieper leren? Lees ‘Trouwen met jezelf, verbinding in leven, liefde en werk’. Wil je je (verder) ontwikkelen naar een lerende organisatie? Neem contact met me op.

Renate O’Prinsen